Yüzyıllar önce para kazanmak ve kar elde etmek amaçlı kurulan bu şirketler günümüzde bir sömüren küresel güç haline gelmiştir. Şirketlerin günümüzde hukuksal alanda bir kişilik olarak yaşadığını görmekteyiz. Dünyanın en büyük şirketlerinin - belgeselde gösterildiği üzere bunların örnekleri Shell, Ibm, Pfizer gibi sektörünün önde gelen markaları - aslında çoğu konuda yarar sağlıyor gibi dururken, tükettiği dünyamızı, sömürdüğü emekleri, tabiatı yok edişini net olarak gözlemliyoruz.
Dünya çapında faaliyetlerini sürdüren bu şirketler dünya üzerindeki hakim üretim ilişkilerini elinde tutmaktadır. Devletin yöneticileri olsun, toplumun bireyleri olsun her konuda bu şirketler söz sahibidir ve olmaya devam edecektir. Sınırsız bir güce sahip olan bu kurumlar, gizliden yaptıklarını, verdiği zararları artık göz önünde yapabilmektedir. Ne verilen cezalar yıldırır onları ne de halkın tepkileri. Çünkü bir şekilde herkes muhtaçtır bu kurumlara.
Şirketler hukuki anlamda bir "kişilik" olduğu için belgeselde psikopat birey olarak nitelendiriliyor. Bu kurumlar hiç bir zaman suçluluk duygusu duymuyor, etik davranışlardan ve hoşgörüden uzak, hukuksal yasaları hiçe sayan ve daha fazla "kar" için önlerine gelen herşeyi yıkabilen bir canavar olarak tanıtılıyor. Firmalar ürettiği ürünleri satarken, etiketlerine ürünün ücretinin bir kısmının aç ve fakir çocuklar için kullanılcağını yazarken, ürünü üreten çocukların günde karınlarını bile doyuramayacak ücretlerle çalışmalarını bir sorun olarak görmüyorlar. Bu bakımdan psikopat olan şirketler tükettikleri ülkelere bir "çalışma alanı" ve "refah düzeyi" getirdiklerini getirdiklerini söylemekten çekinmiyorlar.
Sonuç olarak belgesel gerçekten önemli bilgilerle donatılmış ve önemli düşünürlerin, ekonomistlerin fikirleriyle desteklenmiş. Her ne kadar izlerken üzülsekte, saatler sonra aynı kurumlara para kazandırmaya devam ediyoruz. Belgesel "kapitalizm dünyanın sonunu getirir" fikrini öne sürerken farklı bir alternatifini de sunmuyor bize...
0 yorum:
Yorum Gönder