Bunun yanısıra belgeselde Interface'in Ceosu Roy Anderson, Shell'in eski Başkanı Mark Moody, Ekonomist Milton Friedman, Nike Kurucu ve Ceosu Phil Knight, Goodyear Lastikleri Başkanı Sam Gibaro ve Michael Moore gibi ilgili önemli kişiler şirketlerin dünyaya neler yaptıklarını kimisi pişmanlıklarıyla kimisi belgeleriyle ortaya koyuyor. Şirketlerin yeterli kavramından uzaklaşmaları geleceği yeniden düşünmeye sevk ediyor.
Şirketlerin daha fazla kar hırsları yüzünden doğaya, hayvanlara ve insanlara verdikleri zarar psikopat teşhisini belgesel boyunca kanıtlıyor. Karşılaştığımız tabloda; hayvanların yaşam alanını yok etme, yapılan deneyler, insan sağlığına ve çevreye zarar kirlilik ,sentetik kimyasallar, havaya suya sızan sonunda kansere ve doğum bozukluklarına yol açma gibi tüm dünyayı olumsuz etkileyen gerçekler söz konusudur. Günümüzde de fabrikaların duyarsızlığı ortada. İzmir'deki terk edilmiş eski kurşun fabrikasının bahçesi 2007'den beri radyasyon saçtığı haberi şuan gündemde ve beş yıldır o fabrikanın çevresinde çocuklar oyun oynuyor, yakınındaki evler dumandan şikayetçi ve bu beş yıldır birşey yapılmaması şirketin ve ilgili kişilerin sorumsuzluğunu ortaya koyuyor. Halkın sağlığı belgeselde dile getirildiği gibi bırakın başkası halletsin durumundan başka birşey değildir.
Bunun yanısıra belgeselde dikkatimi çeken şirketlerin kendilerini vicdan sahibi gibi göstermeleri. Etikete göre elbisenin satışından elde edilecek gelirin bir kısmının çeşitli yardım kuruluşlarına bağışlanacağı söylenirken o elbiseyi yapanların 13 yaşında olması bir hayli düşündürücü.
Bu belgeselde kurumların ve iş dünyasının acımasızlığı ve bencilliği klinik olarak onaylanmış oluyor. Şirketler yeterli kavramını benimsemeli ve bu açgözlülükleriye dünyanın sonuna zemin hazırlamamalı.
0 yorum:
Yorum Gönder